คำพิพากษาฎีกาที่ 8684/2548
บริษัท ออโต้ฯ จำกัด โจทก์
นางขนิษ จำเลย
เรื่อง 1. สั่งให้ทำงานล่วงเวลาไม่ได้
- โจทก์ฟ้องว่า จำเลยในฐานะพนักงานตรวจแรงงานได้มีคำสั่งที่ 33/2542 ให้โจทก์ จ่ายค่าชดเชยแก่นายจำลอง ซึ่งเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบ โจทก์จึงมีคำสั่งย้ายนายจำลองไปทำงานในแผนกก๊าซคัทติ้ง แต่นายจำลองไม่ยอมย้ายไปทำงานตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา โจทก์จึงเลิกจ้างนายจำลอง โจทก์จึงมีสิทธิเลิกจ้างโดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย ขอให้เพิกถอนคำสั่ง
- จำเลยให้การว่า โจทก์เลิกจ้างนายจำลองด้วยเหตุที่นายจำลองไม่ยอมทำงานล่วงเวลาดังกล่าว จ่ายค่าชดเชยให้แก่นายจำลอง คำสั่งของจำเลยชอบด้วยกฎหมายแล้ว ขอให้ยกฟ้อง
- ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว คำสั่งย้ายนายจำลองไปทำงานในแผนกก๊าซคัทติ้งในเวลาทำงานปกติเป็นคำสั่งที่นายจ้างรู้อยู่แล้วว่า ลูกจ้างไม่มีความสามารถใช้เครื่องจักรได้ และไม่มีเครื่องจักรให้ลูกจ้างทำงานในเวลาทำงานตามปกติ จึงเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายและไม่เป็นธรรม ส่วนคำสั่งที่ให้นายจำลองปฏิบัติการใช้เครื่องจักรในเวลา 18 ถึง 20 นาฬิกา เป็นการสั่งให้ลูกจ้างทำงานนอกเวลาทำงานปกติ นายจ้างจึงไม่มีอำนาจสั่งเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย การที่โจทก์ออกหนังสือเตือนให้นายจำลองทำงานล่วงเวลาตามเอกสารหมาย จ. 4 จึงเป็นการเตือนที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะนายจำลองไม่ได้ฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานหรือระเบียบหรือคำสั่ง ของนายจ้าง จำเลยสั่งให้โจทก์ใช้ค่าชดเชยแก่นายจำลองชอบแล้ว พิพากษายกฟ้อง
4.โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจประชุมปรึกษาแล้ว เห็นว่า การฝ่าฝืนคำสั่งของนายจำลองที่ไม่ย้ายไปทำงานในแผนกก๊าซคัทติ้ง ไม่ได้ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรง จึงไม่เป็นการฝ่าฝืนคำสั่งของนายจ้างอันชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรมกรณีร้ายแรง การที่โจทก์มีคำสั่งตามเอกสารหมาย จ.3 ให้นายจำลองเข้าปฏิบัติการใช้เครื่องก๊าซคัทติ้งตั้งแต่ วันที่ 14 ถึงวันที่ 21 มกราคม 2542 ในเวลา 18 ถึง 20 นาฬิกา จึงเป็นการสั่งให้นายจำลองทำงานนอกเวลาทำงานปกติ เมื่อนายจำลองไม่ยินยอมทำงานล่วงเวลาจะถือว่านายจำลองฝ่าฝืนคำสั่งของโจทก์อันเป็น การกระทำผิดซ้ำคำเตือนย่อมไม่ได้ โจทก์จึงไม่มีสิทธิเลิกจ้างนายจำลองด้วยเหตุดังกล่าว
- พิพากษายืน
& & & & & & & & &
รวบรวมโดยนายไพบูลย์ ธรรมสถิตย์มั่น (บ.1/15)
www.paiboonniti.com