คำพิพากษาฎีกาที่ 9989-9999/2557
นายภัทร โจทก์
เน็คฯ จำเลย
เรื่อง ลูกจ้างลงชื่อรับเงินแล้วสละสิทธิเรียกร้อง เป็นสัญญาประนีประนอมยอมความ ฟ้องนายจ้างไม่ได้อีก
โจทก์ทั้งสิบเอ็ดสำนวนฟ้องว่า จำเลยจ้างโจทก์ทั้งสิบเอ็ดเป็นลูกจ้าง วันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2553 ผู้จัดการใหญ่ประจำประเทศไทย ออกหนังสือชี้แจงลูกจ้างว่าจำเลยไม่มีนโยบายปิดสำนักงานประจำ ประเทศไทย วันที่ 19 กรกฎาคม 2553 กรรมการผู้จัดการใหญ่ของจำเลยประกาศให้ลูกจ้างตั้งใจทำงานเพื่อเป้าหมายที่ดีขึ้นในระยะเวลา 3 ปี ข้างหน้า วันที่ 6 มกราคม 2554 จำเลยมีหนังสือบอกเลิกจ้างโดยมีผลเป็นการเลิกจ้างในวันที่ 31 มกราคม 2554 อ้างเหตุว่าจำเลยต้องการลดขนาดกิจการให้เล็กลง โจทก์ทั้งสิบเอ็ดถูกเลิกจ้างโดยไม่มีความผิด เป็นการเลือกเลิกจ้างลูกจ้างบางแผนก ไม่มีหลักเกณฑ์ วิธีการที่แน่นอนเป็นธรรม ไม่ประกาศให้ลูกจ้างทราบ จำเลยไม่ขาดทุนถึงขนาดต้องเลิกจ้างลูกจ้าง จึงเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม จำเลยตกลงจ่ายเงินโบนัสให้ลูกจ้างเป็น 2 กรณี ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมและเงินโบนัสเท่ากับค่าจ้าง 1 เดือน แก่โจทก์ทั้งสิบเอ็ด
จำเลยทุกสำนวนให้การว่า จำเลยไม่ได้ประกันว่าจำเลยจะจ่ายเงินโบนัสให้เท่ากับค่าจ้าง 1 เดือน เพื่อปรับสภาพธุรกิจของจำเลยให้สอดรับกับสภาวะเศรษฐกิจจำเลยจึงลดขนาดธุรกิจของสำนักงานในประเทศไทย วันที่ 6 มกราคม 2554 จำเลยมีหนังสือเลิกจ้างลูกจ้าง 33 คน ซึ่งรวมทั้งโจทก์ทั้งสิบเอ็ดด้วย ให้สัญญาจ้างสิ้นสุดลงในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2554 จึงเป็นการเลิกจ้างที่มีเหตุจำเป็นอันสมควร เป็นธรรม ไม่เลือกปฏิบัติปราศจากหลักเกณฑ์ไม่เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม จำเลยจ่ายค่าจ้างเดือนมกราคม 2554 ค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปี ค่าชดเชย เงินพิเศษให้เปล่าตามดุลยพินิจของจำเลยให้โจทก์ทั้งสิบเอ็ดแล้ว วันที่ 27 มกราคม 2554 ซึ่งเป็นวันที่จำเลยจ่ายเงินอันเนื่องมาจากการเลิกจ้างให้โจทก์ทั้งสิบเอ็ดนั้น โจทก์ทั้งสิบเอ็ดและจำเลยทำบันทึกร่วมกันว่าโจทก์ทั้งสิบเอ็ดและจำเลยจะไม่เรียกร้องสิทธิใดซึ่งเกิดขึ้นก่อนวันที่รับเงินตามบันทึกนี้อีก แต่ละฝ่ายยอมปลดหนี้ให้แก่อีกฝ่ายหนึ่ง ไม่ใช่กรณีโจทก์ทั้งสิบเอ็ดสละสิทธิเรียกร้องค่าชดเชย บันทึกดังกล่าวจึงมีผลผูกพัน โจทก์ทั้งสิบเอ็ดเรียกร้องเงินโบนัสและค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมจากจำเลยไม่ได้ จำเลยจ่ายเงินพิเศษให้เปล่าแก่โจทก์ทั้งสิบเอ็ดเท่ากับจำนวนเงินโบนัสตามคำฟ้อง ขอให้ยกฟ้อง
ระหว่างการพิจารณาคู่ความแถลงรับข้อเท็จจริงว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์ทั้งสิบเอ็ดเนื่องจากกำไรจากผลประกอบการของจำเลยลดลงตามกราฟสรุปยอดขายและหนังสือเลิกจ้างเอกสารหมาย ล.1 ถึง ล.12 จำเลยจ่ายเงินโบนัสตามผลประกอบการทุกสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ โจทก์ทั้งสิบเอ็ดสละประเด็นข้อพิพาทเรื่องเงินโบนัส
ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว พิพากษาให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมให้โจทก์ทั้งสิบเอ็ด
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว
มีปัญหาวินิจฉัยว่าโจทก์ทั้งสิบเอ็ดสละสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมจากจำเลยตามบันทึกการชำระเงินเลิกจ้างและการร่วมกันปลดหนี้เอกสารหมาย ล.19 หรือไม่ พิเคราะห์แล้วเห็นว่า โจทก์ทั้งสิบเอ็ดและจำเลยลงลายมือชื่อในบันทึกการชำระเงินเลิกจ้างและร่วมกันปลดหนี้ตามเอกสารหมาย ล.19 จึงเป็นกรณีโจทก์ทั้งสิบเอ็ดและจำเลยตกลงระงับข้อพิพาทที่มีอยู่ในขณะลงลายมือชื่อในเอกสารหมาย ล.19 หรือที่จะมีขึ้นอันเกิดจากการที่จำเลยบอกเลิกสัญญาจ้าง ให้เสร็จไปด้วยต่างยอมผ่อนผันให้แก่กัน จึงเป็นการประนีประนอมยอมความกันตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 850 ทำให้การเรียกร้องค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมที่โจทก์ทั้งสิบเอ็ดยอมสละแล้วนั้นระงับสิ้นไปตามมาตรา 852 โจทก์ทั้งสิบเอ็ดจึงไม่อาจนำค่าเสียหาย จากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมมาฟ้องให้จำเลยรับผิดเป็นคดีนี้อีก ไม่จำต้องวินิจฉัยต่อไปว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์ไม่เป็นธรรมหรือไม่ ศาลแรงงานกลางต้องสั่งให้จำเลยรับโจทก์ทั้งสิบเอ็ดเข้าทำงานต่อไปก่อน หากโจทก์ทั้งสิบเอ็ดกับจำเลยไม่อาจทำงานร่วมกันต่อไปได้จึงจะมีอำนาจกำหนดค่าเสียหายให้โจทก์ทั้งสิบเอ็ดหรือไม่ ศาลแรงงานกลางรับฟังข้อเท็จจริงและให้เหตุผลในการกำหนดค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมแล้วหรือไม่ตามที่จำเลยอุทธรณ์เพราะไม่ทำให้ผลแห่งคดีเปลี่ยนแปลง
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์ทั้งสิบเอ็ด.
Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї Ї
รวบรวมโดยนายไพบูลย์ ธรรมสถิตย์มั่น
www.paiboonniti.com
Code : 69