คำพิพากษาฎีกาที่ 2132/2545
นายมน โจทก์
บริษัท วาย จำเลย
เรื่อง 1.ขับรถประมาทเลินเล่อ (ไม่ร้ายแรง)
- โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องว่า โจทก์เข้าทำงานเป็นลูกจ้างตำแหน่งพนักงานขับรถ
จำเลยได้บอกเลิกจ้างโจทก์โดยโจทก์ไม่มีความผิด ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าชดเชย สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าเสียหาย พร้อมดอกเบี้ย นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
2. จำเลยให้การและฟ้องแย้งว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์เนื่องจากโจทก์ขับรถยนต์ด้วย ความประมาทปราศจากความระมัดระวังโดยขับรถด้วยความเร็วสูงเป็นเหตุให้พุ่งชนรถยนต์คันหน้า รถเสียหลักชนเกาะกลางถนนได้รับความเสียหาย ผู้บริหารจำเลยได้รับอันตรายแก่กาย การกระทำของโจทก์ดังกล่าวเป็นการประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้จำเลยเสียหายอย่างร้ายแรง ขอให้ยกฟ้องและบังคับโจทก์ชดใช้ค่าเสียหาย 208,700 บาท แก่จำเลย
3. โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้งว่า รถยนต์เป็นรถเช่า จำเลยไม่ต้องรับผิดแต่อย่างใด เป็นหน้าที่ของผู้ให้เช่าและผู้รับประกันภัยต้องรับผิดในความเสียหายดังกล่าว ขอให้ยกฟ้องแย้ง
4. ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว พิพากษาให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าชดเชย พร้อมดอกเบี้ย
- จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว เห็นว่า การบาดเจ็บของผู้จัดการทั่วไปดังกล่าวเป็นการบาดเจ็บเล็กน้อย รถยนต์ดังกล่าวเป็นของผู้ให้เช่าและค่าเสียหายจากการซ่อมรถ บริษัทประกันภัยเป็นผู้รับผิดชอบ กรณีจึงเป็นที่เห็นได้ว่าจำเลยได้รับความเสียหายอยู่บ้างแต่ ไม่มากนัก ยังถือไม่ได้ว่าเป็นกรณีที่ลูกจ้างประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้นายจ้างได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรง
พิพากษายืน
õõõõõõõõõ
(รวบรวมโดยนายไพบูลย์ ธรรมสถิตย์มั่น) บ. 1/7